“Start!” roopt de tiedwaarnemmers, en dan geet weer een team van FTC Kotten op de pedalen staon, umme te beginnen an d’n ploegentiedrit waor zowel ploegen van Kotten als van ‘Wenters’ an met doot. ’t Is eerst effen zeuken naor de goeie volgorde van de renners, maor dan gaot de treintjes als soepele machientjes deur ’t greune landschap. Bie dissen tiedrit geet ’t d’r neet umme wee ’t hardste fietst, dus dan is d’r ook nog tied umme rond te kieken. ’t Geet de klinkers van de Vosseveldseweg ovver en dan de Bekeringweg op en of ie noo links of rechts kiekt: alles is ende september nog verbazend greun. Daor waor of i’j de leste jaoren um dissen tied monges ’t idee kreggen da’j argens in Spanje ovver de dorre vlakte fietsten, was d’n afgelopen zommer juust d’n greunsten in tieden. Fietsen ging vaake tussen dree meter hoge greune muren van maïs deur. Zeen doo’j dan weinig, maor met teggenwind kan ’t wal heel makkelijk wezzen. De route geet deur ’t Raotumse darp en verdraeid, al weer een heel stukke van dee ongelieke klinkers. Met hun hard opgepompte baende stuitert de fietsen d’r ovverhen en met dat de fietsen stuitert, stuitert ook de renners. Dit is een good moment umme terugge te denken an alle kilometers dee wi’j in d’n loop van ’t seizoen op mooie asfaltwaege e’maakt hebt. Alle leden van FTC Kotten hebt weer een hoop plezeer an ’t fietsen beleafd. No jao, in ieder geval de meesten wal, maor ’t was ook wal ens anders. Op sommige punten is d’n balans namelijk neet heel positief. ’t Resultaat van seizoen 2021 bi’j FTC Kotten was ook:11 gebrokken ribben, een gebrokken heupkom, een gebrokken bovvenbeen, een verbrijzelden dijbeenkop en een gebrokken scholder. Fietsen is een prachtigen sport, maor: ‘Soms zit ’t mèt en soms zit ’t teggen.’ Wi’j hopt dat de kearls (vrouwleu bunt bliekbaor toch veurzichtiger of ze valt zachter) good herstelt en dat ze volgend jaor gewoon, maor misschien iets veurzichtiger, weer op de fietse kroept. De route van d’n tiedrit geet wieter deur Huppel en Henxel, en um d’n haverklap bunt daor weer dee verrekte klinkerstroken. Foj, wat een doon! ’t Gebit klappert o’w gewoon in de mond. A’w richting d’n finish komt, dat he’j d’n indruk dat wi’j zo’n betken alle klinkers van Winterswiek e’zeene hebt, en slimmer nog, wi’j hebt ze ook e’veuld! Ach, soms zit ’t mèt en soms zit ’t teggen. Zo was ’t korts ook toen wi’j op d’n terugweg wazzen oet Pruussen. Net boeten Ramsdorf klonk: ‘Lekken band!’. D’r worden e’stopt en ’t slachtoffer haalden zien vervangingsset veur d’n draod. Als eerste trok e een paar dunne hansken an, zodat e straks met schoone hande de fietse weer op kon. Ach, d’n man zit in de kwaliteitscontrole, dus dan kö’j dat verwachten. Vervolgens gauw d’n band van de velge af, binnenband d’r oet en (in ‘t kader van kwaliteitscontrole) kieken of d’r geen spieker, steentjen of stuksken glas in d’n boetenband was blieven zitten. Zo snel möggelijk ging een binnenband d’r weer op en den worden met een luchtpatroon weer flink op spanning e’bracht. Mèt dat d’n renner ’t rad weer in de fietse wol zetten, heurden e een vrömd sissend geloed. Heel effen was e verbouwereerd en stille, maor toen klonk d’r een gevleuk dat an de grenze nog haoste te heuren mot wezzen e’west. D’n kwaliteitscontroleur had in plaatse van een ni’jen band, ’t olde lekke exemplaar weer op de velge e’zat….. Ach, soms zit ’t mèt en soms zit ’t teggen.