“Verdomme wat geet ’t beroerd! Dit heb ik nog nooit e’had!” D’r steet ongeveer tachtig kilometer op d’n afstandsteller en d’n spitsen karktoren van Weseke kump in ‘t zicht. Nog een kilometer of tiene tut da’w weer bi’j de Lindebeumer bunt. ’t Slimste deel van de route, met ’t klimmen, is e’west, maor veur sommigen wèègt de laatste loodjes duudeluk ’t zwaorst.
Wi’j hebt d’r een prachtigen veurjaortocht haoste op zitten. ’t Greun an de struuken en de beume is mooi fris, vöggele fluit en de winterrogge in Pruusen kump al hoaste in de aore. Dit is fietsen zoals fietsen bedoeld is! ‘t is een prachtigen zundagmorgen in mei en van FTC Kotten is een groep van acht man ovver ne nie’je route naor Reken e’west.
Umme de beurte op kop umme de wind te brèken en zoals dat bi’j ne nieje route geet, is de verrassing van ‘Hier bun ik nog nooit e’west’ al een feestjen. Toch zit d’r ook naodelen an de ni’je route: In totaal is ’t neggentig kilometer, maor d’r zit misschien wal tweehonderd haokse bochten in. ’t Begunt meestal met een waarschuwing van navigator Henk: ‘Zo temee rechts!’, waornao de veursten de hand oetstèkt en in de remmen kniept. Dan klunk vaake nog van de veurkante van ’t peloton: ‘Steentjes!!’, wat betekent da’j nog wat zinniger de bochte deur mot. Maor dan nao de bochte gaot ze an de veurkante van ’t peloton weer op de pedalen staon, en de achtersten mot maor zeen dat ze dat bi’j hold. En dat dan tweehonderd keare. Veur d’n renner den ’t moeiluk hef, is dat misschien iets te völle e’west.
Bi’j ’t pauzepunt in Reken was alles bi’j d’n renner nog paletti. Hee zat te prèken net als anders en an ’t ende van de pauze was iedereene weer op de heugte van de Winterswiekse gemeentepolitiek. Wal had hee al laoten weten: “Bi’j ’t opstaon veulden ik an mien kop al dat ’t zundagmorgen was.”
“t Pauzepunt was disse keare bi’j ‘t “Berghotel” inGross Reken. A’j daor op ’t terras zit, dan veul i’j o’w echt in ‘t boetenland met de dartig of misschien wal veertig kilometer oetzicht. Op ’t terras in ’t zunneken gingen de koffie met appelgebak gingen d’r prima in, maor veur unzen renner was ‘t net as met ’t deur d’n règen völste hard e’gereuide grös: D’r zit wal vocht in, maor weinig voedingswearde.
Remco had prima zien portie kopwark e’daone en a’j dan achter ziene brede rugge op de tweede riege zit, dan hoof i’j zelf haoste neet meer te trappen umdat hee alle teggenwind veur ziene rèkening nömp. Naor bovven wordt ’t anders, umdat hee een gewicht umhooge mot trappen dat ’t gewicht van een zak cement meer is dan de meeste anderen. Eigenlijk was ’t dus neet zo raar dat zien veurraod energie harder achteroet ging dan hee zelf e’dacht had. En dus klonk ’t bi’j Weseke: “Too jongens, een betken hènnig an! Neet harder dan dartig! Dit is toch de B-groep!” ’t Tempo ging umme daale en Remco kwam als eene van de groep weer an bi’j de Lindebeumer. Samen oet, samen thoes, dat is hoo d’r e’fietst wordt b’j FTC Kotten!
