Teggen een uur of twaalf kwam ’t mailtjen van ’t bestuur: "Vanavond (30 april) is het de laatste keer dat we om 18u30 starten om een trainingsrondje te doen." Op kantoor was ’t een drokken dag dus dan is ’t altied good umme ’s oavonds alles van o’w af te trappen. Weliswoar had Buienradar veurspeld da’w de konte wal nat zoll’n kriegen, moar as ik ’t good zagge dan mos dat met wat geluk en un rondje oaver Vroagender en Brevoort ok nog met können vallen. 18 uur 27 stond ik bi’j de Schreur.
De beene een betjen nat van opspattend water van de Meister Meinenweg, moar d’r was ok nog iets van een zunneken. Bi’j de Schreur hing ’t bordje op de deure "Cafe gesloten" en d’r was gin mense te bekennen. Alleene zaten d’r dree barkenholten mennekes veur ’t cafe, woarvan eene mi’j in ’t gezicht hoaste oetlachten. Hee had zo’n kop van: "Ha, ha, doar stoa i’j alleene, en noe kom i’j straks ok nog drietenat weer thoes." 18 u 30: An de locht donkere wolken en dreiginge van règen. Nog steeds gin mense en ik vrooge mi’j af of ik lid e’worden wazze van de Kottense FietsTourClub of van de Suukerpupkesvereeniging?? Of zol ’t zo wezzen dat alle Kottensen en Wooldsen an ’t oefenen wazzen veur ‘t ringstèken? 18 u 34: Niemand in een oranje-blauw hemd te zeene. De règenboage bovven Eunk gaf mi’j ’t signaal dat ’t tied was umme op te stappen. Eerst moar langs d’n parrèlweg noar Wenters. Wee weet zol ik nog wat verlate darpers temeute kommen. Hande op ’t stuur, trapfrequentie op 90-100 en in D2 soepeltjes draeien. Vief kilometer wieter, en al wat ik zag: Gin darpers. Zollen ze dan allemoale op de banke liggen voetbal kieken?
Langs ’t industrieterrein met dee rare draeien: Gang maken, remmen, auto veur loaten, opstappen, weer gangmaken, bi’j de rotonde weer remmen. Slecht veur ’t gemiddelde, moar ja, vanuut de richting Corle scheen d’r nog en zunneken dus ik wol toch dee kante oet.
Op ’t fietspad schoof ’t gemiddelde weer noar boaven, en bi’j Corle was ’t eerste ciefer weer un dree. Moar ja, doar kwam d’n bult noar Vroagender. "Probeer de 30 vaste te hollen, dan blif ’t gemiddelde ok good", zo heel ik mi’jzelf veur. De beene worden wat stiever en ’t soepel draeien veranderden in stampen. Ik mos mi’jzelf motiveren: "Dit is un enormen col woar i’j tegenop riedt. Massa’s juichend publiek langs de kante en boavenop wacht de blonde rondemiss. Deep decolleté met völle d’r in." En joa heur, toen ik boaven bi’j Vroagender was, had niemand mi’j in’ehaald. Zelfs Cor was mí’j neet op ’t laatste veurbi’j egoane. Dree punten veur ’t bargklassement had ik in de tasse.
Links af, de afdaling en op noar de Hamelandroute, bi’j d’n Dommen Anleg de bochte deur en wieter noar Barlo. ’t Was nog steeds dreuge. Eigenlijk was ’t prachtig umme te fietsen. Oaveral fluitekruid en brem langs de kante en geetelinge en liesters dee fluitten wat ze konnen. Woarumme wazzen dee angsthaaze toch thoes eblevenne?
De windmöllens in ’t Aaltense goor leten zeen dat ik de wind teggen hadde, moar toch ging ’t lekker. Trapfrequentie 90-100, dat mos ik vaste zeen te hollen. Links af ging ’t en ik zag een bordjen "Deventerweg". Was ik al zoo wied van hoes? Oh nee, toch neet, want doar ging de weg weer umhooge en zag ik bovvenan d’n watertoren van Aalten. Ok dit keer kwam op d’n klim gin mense mi’j veurbi’j, dus de bolletjestrui kon mí’j vanoavend hoaste neet ontgoan.
Bi’j d’n watertoren in Aalten kom i’j altied ongelukkig oet. Eerst mo’j dan Aalten deur: scharpe bochten, klinkers en joa, doar kwam un groten auto den mi’j zowat van de weg drukt’n. Ik wol um oetvleuken, moar bedachte mi’j dat ik in Aalten was. Den leeven heer zol mi’j hier zomoar met un flinke donderbuje können straffen.
Wieter deur ’t tunneltjen richting Brevoort. Ik begon toch weer de beene te veulen en mos denken an wat mien olden trainer Gerard Demkes, den oet Brevoort kwam, altied zei: "A’j wat an de training wilt hebben, dan mo’j owzelf ploagen!!" Wieter dus en proberen neet an stieve beene, moar an iets positiefs te denken. Zoiets als: I’j hebt toch mooi d’n pokkel nog steeds dreuge, en wat nat is kump van binnen.
Bi’j Brevoort rechtsaf langs d’n mooien weg tussen de beume. Effen oppasssen dat ’t veurrad neet krom wordt op d’n spoorwegoavergang en wieter noar de Hoart. De weg geet doar ok weer iets noar boaven. Als anmoediging hebt ze doar dan een bord "Zone 30" neer e’zet. Ik probeerden mi’j der an te hollen, moar doar kwam meteene ’t stieve geveul in de beene weer terugge. Noa de kruusing effen stoan en weer anders goan zitten. "’t spul" begon te plakken an ’t zeemleer onder in de bokse en dat doove geveul is neet good veur de moraal.
Eigenlijk had diss’n tiedrit mi’j lange genog e’duurd, moar ik kon mi’j neet verstoppen achter de rugge van Jan Jacobs of van eene van "de Henken". De trapfrequentie begon wieter te zakken, moar gelukkig, doar zag ik ’t bordje "Blekkinkhofweg". Dit was gemeente Wenters en lange zol ’t neet meer duren. Bi’j d’n dikken steen rechtsaf. Ik zol natuurlijk ok effen können afstappen bi’j Rob. Henk te Selle had mi’j op de mountainbike nog ane’wezzene woar of e woont. Moar nee, afstappen in ’t zicht van de finish, dat kö’j neet maken. Wieter dus. ’t Was tenslotte nog steeds dreuge. Denken van "ontspannen", "soepel draeien". Dan Boveltweg en effen later Haverkampstegge. Nog een paar trad en joa, doar was ik an de finish. Noast de bolletjestrui, had ik vanoavend ok d’n gèlen trui en d’n greunen trui te pakken. En zelfs d’n witten trui, veur de jongeren mos bi’j gebrek an (nog) jongeren wel noar mi’j goan.
Thoes zei mien rondemiss: "A’j eerst goat douchen dan krieg i’j een komme met vla." Ik was helemoal tevrène. Gin dröppel règen, al ’t publiek langs de kante hef de sponsornamen weer e’zeene, de beene lekker loom, en good veur de moraal, want de thoesblievers hebt neet e’traind
